Στόχοι του μαθήματος είναι:

(α) η απόκτηση εξειδικευμένων γνώσεων σε βάθος σχετικά με τις αρχές του αειφόρου σχεδιασμού των πόλεων, της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης, των απαραίτητων χαρακτηριστικών και ικανοτήτων των πόλεων ώστε να είναι «ανθεκτικές» και ευέλικτες στις αλλαγές όπως η αλλαγή κλίματος, η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος των πόλεων, η προσαρμογή σε τεχνολογικές εξελίξεις, η προσαρμογή στο σύγχρονο τρόπο ζωής και στην υγιή διαβίωση, κ.α. και

(β) η ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων ώστε να μπορούν αφενός να αξιολογούν και να διαμορφώνουν προτάσεις για θέματα ανάπλασης των πόλεων στα πλαίσια του πράσινου σχεδιασμού και της αειφόρου ανάπτυξης του αστικού χώρου.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές θα έχουν αποκτήσει σε βάθος θεωρητικές γνώσεις σε θέματα σχετικά με τον αστικό σχεδιασμό στα πλαίσια της αειφόρου ανάπτυξης των πόλεων. Επίσης, θα έχουν αναπτύξει ικανότητες και δεξιότητες  σχετικά με τις αντίστοιχες μορφές παρέμβασης μέσω του φυσικού σχεδιασμού στον αστικό χώρο, καθώς και  κριτική σκέψη αξιολόγησης των δυνατοτήτων ανάπτυξης του αστικού χώρου και οργάνωσης στρατηγικών ανάπλασης με έμφαση στην αειφορία.

Το μάθημα οργανώνεται σύμφωνα με την ακόλουθη θεματολογία:

1. ΜΙΞΗ ΤΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΓΗΣ &ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

• Η αρχή των μεικτών χρήσεων γης σε επίπεδο πόλης και σε επίπεδο γειτονιάς, η μεγαλύτερη ποικιλία και «ζωντάνια» του αστικού ιστού και του δημόσιου υπαίθριου χώρου της πόλης.
• Η γειτνίαση συμβατών χρήσεων γης & η μείωση της ανάγκης μετακινήσεων, η εξοικονόμηση ενέργειας και η μείωση της αέριας ρύπανσης των πόλεων.
  2. ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ & «Υγιείς» πόλεις (‘healthy cities’)

• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΩΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΩΝ
• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΩΝ
• ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΧΡΗΣΗΣ ΙΧ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ με ανάπτυξη καθαρών ΜΜΜ (τραμ, μετρό, ηλεκτρικά λεωφορεία).

3. ‘ΠΡΑΣΙΝΟΣ’ ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ & ΔΙΚΤΥΑ, ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ.

• ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΩΝ ΠΡΑΣΙΝΟΥ (πλατειών, πάρκων, κα.) μέσω φύτευσης των δικτύων δρόμων, ποδηλατοδρόμων, πεζοδρόμων)
• ΦΥΤΕΥΣΗ ΔΩΜΑΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ (πράσινες ταράτσες)
• ΦΥΤΕΥΣΗ ΤΟΙΧΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ
• ΦΥΤΕΥΣΗ ΑΚΑΛΥΠΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΟΙΚΟΔ. ΤΕΤΡΑΓΩΝΩΝ
• ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ με τη δημιουργία «πράσινων διαδρόμων» που διασχίζουν την πόλη (π.χ. δάση, όχθες ποταμών, χειμάρρων, ρεμάτων κ.α.)
• ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ «ΓΚΡΙΖΑΣ» ΑΣΤΙΚΗΣ ΓΗΣ (ελεύθεροι χώροι σε αχρησία) μέσω καλλιέργειας (URBAN FARM).
  4. ‘ΠΡΑΣΙΝΟΣ’ ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
• ΧΡΗΣΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
• ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΘΕΣΙΜΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
• ΧΡΗΣΗ ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
• ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΑΕΡΙΩΝ
• ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ ( ΧΥΤΑ, ανακύκλωση απορριμμάτων, ανακύκλωση νερού, κ.α.)
• ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΜΙΚΗΣ ΝΗΣΙΔΑΣ (χρήση ψυχρών υλικών επίστρωσης δημόσιων υπαίθριων χώρων, φύτευση δημόσιων υπαίθριων χώρων, σκίαση δημόσιων υπαίθριων χώρων).
  5. ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ & ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
• ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ‘ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ’ με τη δημιουργία δημόσιων χώρων που είναι ελκυστικοί και προσβάσιμοι χωρίς έλεγχο (εισιτήριο, ελεγχόμενη είσοδος) σε όλες τις κοινωνικές ομάδες  της τοπικής κοινωνίας: ηλικιακές ομάδες,  άνδρες-γυναίκες, εθνικές μειονότητες,  ομάδες με ιδιαίτερες πολιτιστικές αναφορές, κ.α
• ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
• ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΩΝ ΣΕ ΑΧΡΗΣΙΑ Ή ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
• ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΌΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΏΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ  ΠΕΖΗ
  6. ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ & ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
• ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (Bottom–up–planning).

Το μάθημα αξιολογείται μέσω: (α) εκπόνησης ατομικής εργασίας σε ποσοστό 80% και (β) προφορικών εξετάσεων κατά την παρουσίαση των εργασιών στο τέλος του εξαμήνου σε ποσοστό 20%.

• Ahern, J., 2010. Planning and design for sustainable and resilient cities: theories, strategies and best practices for green infrastructure. In: Novotny, V., Ahern, J., Brown, P. (Eds.), Water-centric Sustainable Communities. John Wiley and Sons, Hoboken, pp. 135–176
• Kevin C. Desouza, Trevor H. Flanery (2013), ‘Designing, planning, and managing resilient cities: A conceptual framework’, Cities (35): 89-99.D.J. Kilcullen (2012), ‘The city as a system: Future conflict and urban resilience’, The Fletcher forum of world affairs, 36 (2012), pp. 19-39
• Ayyoob Sharifi, Yoshiki Yamagata (2016), ‘Principles and criteria for assessing urban energy resilience: A literature review’, Renewable and Sustainable Energy Reviews (60):1654-1677
• Steiner, F.R., 2006. Metropolitan resilience: the role of universities in facilitating a sustainable metropolitan future. In: Nelson, A.C., Allen, B.L., Trauger, D.L. (Eds.), Toward a Resilient Metropolis. Metropolitan Institute Press, Alexandria, VA, pp.1–18
• Xiaoling Zhang, Huan Li (2018), ‘Urban resilience and urban sustainability: What we know and what do not know?’ Cities, (72): 141-148
• Davoudi, S. (2012) ‘Resilience: A bridging concept or a dead end?’ Planning Theory & Practice, 13 (2012), pp. 299-307
• Coaffee J. (2013) Towards next-generation urban resilience in planning practice: From securization to integrated place making, Planning, Practice and Research, 28 (2013), pp. 323-339